” …Πριν την έκθεση της συνολικής θέσης που θα προτείνω προς συζήτηση – διαφοροποίηση και τελική διαμόρφωση, επιτρέψτε μου να σας φέρω προ μιας εικόνας που όλοι έχουμε δει και των συνοδευτικών της, όπως επίσης και να προσομοιώσω τον κίνδυνο του Covid 19 με μια άλλη κατάσταση, που θα αποδώσει παραστατικά την υγειονομική κρίση στο πραγματικό της μέγεθος.
Η εικόνα: συχνά η τηλεόραση προβάλλει τις ιατρικές υπηρεσίες σε όσους άτυχους προσβλήθηκαν από τον ιό. Στην εικόνα δεσπόζουν η μοναχικότητα – μοναξιά του ασθενούς και η ένδυση προστασίας του ιατρικού προσωπικού, δίκην αστροναύτη. Στην μάχη με την αρρώστια ο άρρωστος είναι μόνος – ένας άνθρωπος σε αδυναμία που όλοι αποφεύγουν – από φόβο ή από επιβολή οι αλτρουιστές – απροστάτευτος καθώς δεν υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα.
Ασθενής μάχεται το θάνατο μόνος και άοπλος. Γνωρίζει την πανοπλία του επιτιθέμενου.
Σε αυτά τα μαρμαρένια αλώνια, όσο αυξάνονται οι αγωνιζόμενοι μειώνονται οι συμμαχικές τους δυνάμεις.
Η προσομοίωση: Από τον ιό προσβάλλονται οι άτυχοι και όσοι αγνοούν ή υποβαθμίζουν τη μεταδοτικότητά του. Αυτός όμως παραβλέπει την ανθρώπινη αφέλεια. Στοχεύει παντού! Δεν διαχωρίζει πλούσιους, επιστήμονες, νέους κ.τ.ο. είναι αταξικός. Ένας αόρατος, ανθεκτικός, κοσμοπολίτης δρομέας – πρωταθλητής που τρέχει σε όλους τους δρόμους, συγκρούεται και προσκολλάται ανεπαίσθητα και το ίδιο αθόρυβα και απροειδοποίητα μεταδίδεται και αναπαράγεται σαν τα κομμένα κεφάλια της λερναίας Ύδρας.
Ζωή σε ναρκοπέδιο: Όσα προηγήθηκαν αποτυπώνουν το σημερινό τρόπο ζωής όλων μας – αυτόν που πρέπει να διάγουμε, που συνίσταται σε μια καταναγκαστική πορεία, ένα αναντίρρητο πέρασμα μέσα από ένα ναρκοθετημένο βίο. Μόνη πυξίδα στη διάβαση μας είναι τα μέτρα καθαριότητας, η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων και η αποφυγή του συνωστισμού. Και ο Θεός βοηθός!
Η νίκη ως μοίρα. Ο άνθρωπος είναι ανθεκτικό όν, μια αισιόδοξη ύπαρξη. Το βεβαιώνει η ακαταπόνητη δράση, οι κοπιώδεις προσπάθειές του, μολονότι γνωρίζει τη μοναδική βεβαιότητα της ζωής, που είναι ο απροσδιόριστος χρονικά, αλλά σίγουρος θάνατός του. Αντιπαρέρχεται το αναπότρεπτο, σχεδόν με παιδική αφέλεια, καθώς το μηδενίζει ο έρωτας για ζωή. Μια ψευδαίσθηση αιωνιότητας θάλλει στη σκέψη του συνεχώς.
Και προχωρά ακάθεκτος και άπιαστος από το τέλος.
Επιβεβαιώνει έτσι με τη δύναμη και την αντοχή του, το ρητό « Κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει» με το οποίο διδάσκει μέσω των αιώνων ο Σοφοκλής την ανθρώπινη ανθεκτικότητα, το δεινό σφράγισμα της στις δυσκολίες!
Επομένως το ανθρώπινο είδος ( είναι γραμμένο στο ριζικό του), θα ξεπεράσει και αυτή την, εν δυνάμει, θανάσιμη δυσκολία με περήφανη νίκη. Θα νικήσει τελικώς ολιστικά και μέχρι την πανηγυρική επικράτηση, θα καταγάγει πολλές επιμέρους κατά τόπους μάχες.
Μέτρα ασφάλειας και διαπαιδαγώγησης: Στον σχολικό μικρόκοσμο οι εκπαιδευτικοί θα αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο και την πανδημία ως πρόκληση στο πεδίο της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Ένα γόρδιο δεσμό, τον οποίο καλούμαστε και πρέπει να λύσουμε «αβρόχοις ποσί». Το βασικό μας όπλο είναι η διαπαιδαγώγηση των μαθητών. Οι καθοριστικές της αρχές το τρίπτυχο Καθαριότητα, Απόσταση, Αποφυγή Συνωστισμού.
Η διαπαιδαγώγηση – είναι κοινός τόπος – εκδιπλώνεται σε βάθος χρόνου, είναι μια χρονοβόρα εργασία με παλινδρομική συμπεριφορά. Πρόσθετη δυσκολία στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί η διαπίστωση ότι δεν έχουμε την ευκαιρία του λάθους που διδάσκει.
Το παραπάτημα – ένα είναι αρκετό – εγκυμονεί κίνδυνο, απειλή κατά της ζωής και κατάρρευση του συνολικού εγχειρήματος.
Επομένως πρέπει να διαφυλάξουμε τη συμπεριφορά των μαθητών – και πρωτίστως τη δική μας – από λάθη, παραλείψεις, απερισκεψίες, πριν η διαπαιδαγώγηση δώσει τους χρονοβόρους καρπούς της.
Να ενεργήσουμε εν πολλοίς αντίρροπα από τα χαρακτηριστικά του αναπτυξιακού τους σταδίου.
Αυτό θα το επιτύχουμε – πριν την επίδραση της διαπαιδαγώγησης – με την συνεπή τήρηση των κανόνων, τη συνεχή υπόμνηση τους, την αποτελεσματική επιτήρηση.
Υπογραμμίζω την αδήριτη ανάγκη να συστρατευτούν οι γονείς στην επίτευξη του στόχου…”
