Γράμμα του διευθυντή του Σχολείου κ. Κωνσταντίνου Ι. Πατούρη στους μαθητές μας
Αγαπημένοι μου μαθητές,
γιορτάζουμε σήμερα την εξέγερση των υπόδουλων Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στις 25 Μαρτίου του 1821 οι πρόγονοί μας επαναστάτησαν εναντίον των Τούρκων που είχαν σκλαβώσει την πατρίδα μας 400 ολόκληρα χρόνια.
Είναι πολύ σημαντική η ημέρα αυτή.
Φέτος, επειδή πρέπει να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από μία αρρώστια που κολλάει από τον ένα άνθρωπο στον άλλο, δεν θα γιορτάσουμε τις ηρωικές πράξεις των ανθρώπων αυτών και δεν θα τους τιμήσουμε με τραγούδια, παραδοσιακούς χορούς, παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις.
Τα αξίζουν, τους πρέπουν !
Αυτό μας γεμίζει λύπη, ταυτόχρονα όμως γεννάει μέσα μας μια σκέψη και μια απόφαση, μια υπόσχεση που δίνουμε όλοι μαζί στον εαυτό μας, στους φίλους μας, σε όλους. Η υπόσχεση αυτή έχει μέσα της ένα παρακάλεμα και ένα τάμα στην Παναγία. Της λέμε: «- Δυνάμωσε μας γλυκιά μας Παναγία και προστάτεψέ μας από αυτό το κακό. Σήμερα είναι η γιορτή Σου! Ευλόγησέ μας με τη Χάρη Σου! Να είμαστε καλά και να περάσει ο κίνδυνος χωρίς προβλήματα. Και του χρόνου θα παρελάσουμε και θα πούμε τραγούδια και το μάθημά μας χωρίς λάθη! Θα είμαστε ευγενικά παιδιά, καλοί μαθητές. Θα παρελάσουμε με χάρη και υπερηφάνεια! Γελαστοί και χαρούμενοι! Καλοντυμένοι! Τα απογεύματα θα παίζουμε ατελείωτα, αγαπημένοι! Δεν θα μαλώνουμε, θα μελετούμε ! Πρώτοι στα μαθήματα! Άσοι στο παιχνίδι! Θα είμαστε…ναι … θα είμαστε…»
Η Παναγία πάντα ακούει τις προσευχές και επειδή και Εκείνη είναι μητέρα, αγαπά τα παιδιά και το αυτί Της γράφει στο τετράδιο Της με προσοχή τα λόγια και τις επιθυμίες τους. Ιδιαίτερα σήμερα που γιορτάζει!
«- Χρόνια πολλά Παναγία μου! »
Αυτή η σκέψη, η προσευχή και η υπόσχεση σαν χάδι θα μας φιλήσει! Θα δώσει μεγάλη δύναμη και κουράγιο στα χέρια, στο μυαλό. Και ένα χαμόγελο στα χείλη για τις ωραίες μέρες που θα έρθουν και θα μας δώσουν ένα ήλιο στη ζωή. Φωτεινό! Και παιχνιδιάρικο…
Και το 1821 οι Έλληνες ήταν σε θέση πολύ δύσκολη. Έπρεπε να ζήσουν ελεύθεροι. Να αποφασίζουν εκείνοι για τη ζωή τους. Και τότε δυνάμωσαν τη σκέψη τους! Θυμήθηκαν τους αρχαίους προγόνους τους. Είδαν τους άλλους λαούς να προοδεύουν. Με τα σχολεία τους μορφώθηκαν, όσο μπορούσαν. Η μόρφωση τους έδειξε ότι ήταν σπουδαίοι και σημαντικοί. Μέσα τους έγινε λιοντάρι η απόφαση να πολεμήσουν. Και πήραν τα όπλα. Σαν το Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, δεν σκέφτηκαν καθόλου πως ήταν λίγοι και τα όπλα τους ήταν παλιά. Ούτε πως ο αντίπαλος τους ήταν μια μεγάλη αυτοκρατορία!
Πίστεψαν ότι θα νικήσουν!
Και επειδή όταν κάποιος πιστεύει κάτι πολύ και προσπαθήσει και αγωνιστεί το πετυχαίνει, νίκησαν! Ζήτω! Νίκησαν και δοξάστηκαν! Και πάλι Ζήτω! Και όσα ζήτω και να πούμε λίγα θα είναι!
Ο αγώνας τους κράτησε πολλά χρόνια! Χρειάστηκε πολλές φορές να σκεφτούν τις διαφωνίες και τη διχόνοια που τους χώριζε. Κατάλαβαν πως μόνο ενωμένοι θα νικούσαν! Και μόνο ενωμένοι νίκησαν!
Η Επανάσταση στεφάνωσε πολλούς Έλληνες ως ήρωες! Ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μιαούλης, ο Κανάρης, ο Παπαφλέσσας, οι αδελφοί Υψηλάντη, ο Ανδρούτσος, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Μπότσαρης και άλλοι και άλλοι πολλοί πάρα πολλοί… Και ο Ιωάννης Καποδίστριας που ήταν ο πρώτος κυβερνήτης της απελευθερωμένης Ελλάδας!
Αγαπημένοι μου μαθητές,
αν στο σπίτι σας έχετε την Ελληνική Σημαία, ανοίξτε τη στο μπαλκόνι σας, να πάρει ο αέρας τον κυματισμό της και να τον απλώσει!
Ζωγραφίστε μια περήφανη γαλανόλευκη! Βάλτε όλη σας την αγάπη και θα φανεί σαν ζωντανή στο χαρτί!
Ό,τι αγαπούμε όμορφο γεννιέται!
Έπειτα γράψτε από πάνω με κόκκινο μαρκαδόρο «Ελευθερία ή Θάνατος», το σύνθημα των επαναστατημένων Ελλήνων του 1821.
Και από κάτω τα ονόματα των ηρώων της επανάστασης! Με τη λέξη : ΖΉΤΩΣΑΝ !
Χρόνια πολλά, αγαπημένοι μου μαθητές!
Σας έχουμε στη σκέψη και την καρδιά μας!
Ζήτω η Επανάσταση του 1821, ζήτω οι ήρωες και οι ανδρείοι, ζήτω η Ελλάδα!
